Prawo podatkowe to dla przeciętnego obywatela obszar bardzo zagmatwany, pełen wyjątków od reguły i wyłączeń, które mogą bardzo utrudnić życie. W dodatku jest to dziedzina, która zmienia się stosunkowo szybko w porównaniu z innymi gałęziami prawa. Dlatego też od dłuższego czasu funkcjonuje instytucja wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej – która pozwala odpowiedzieć na pytanie, o właściwość stosowania  przepisów prawa podatkowego. Opublikowane interpretacje stanowią również cenne źródło informacji.

Warto zwrócić  uwagę chociażby na interpretację podatkową z dnia 22 sierpnia 2022 r. (sygn. akt 0111-KDIB1-1.4010.112.2022.1.BS), w której Wnioskodawca m.in. zadał pytanie organowi podatkowemu, co w sytuacji kiedy podatnik (spółka) zakończył opodatkowanie w formie ryczałtu CIT po 4 latach– czy w odniesieniu do niewypłaconego zysku udziałowcom, spółka będzie zobowiązana do opodatkowania jednorazowo niezwłocznie po zakończeniu opodatkowania w formie ryczałtu CIT, czy też – w razie podjęcia takiej decyzji – będzie mogła opodatkowywać takie zyski dopiero w chwili ich faktycznego rozdysponowania, tj. przeznaczenia do dystrybucji w jakiejkolwiek formie, w tym w postaci wypłaty wspólnikom dywidendy.

W opisie stanu faktycznego wskazano, iż wnioskująca spółka po spełnieniu wymogów opisanych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, przystąpiła 1 stycznia 2022 r. do opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek. Nie wykluczono jednak, iż rzeczona spółka po upływie 4-letniego okresu opodatkowania lub nawet wcześniej, zrezygnuje z takiej formy odprowadzania podatku i wróci do rozliczeń na zasadach ogólnych.

Wnioskodawca stał na stanowisku, iż przepisy jednoznacznie wskazują, że podatnicy stosujący formę opodatkowania w postaci ryczałtu CIT zobowiązani są do zapłaty należnego z tego tytułu podatku nie tylko w okresie, kiedy byli objęci reżimem ryczałtu CIT, ale również po jego zakończeniu w zakresie tych zysków, które zostały wypracowane w latach podatkowych objętych ryczałtem CIT. Jak wynika z art. 28t ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, podatnik zobligowany jest do uiszczenia ryczałtu od rozdysponowanego dochodu z tytułu zysku netto – do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano (w całości lub w części) wypłaty tego dochodu lub rozdysponowano nim w jakiejkolwiek innej formie, nie później niż do 20 dnia siódmego miesiąca roku podatkowego, w którym dokonano tej dyspozycji. Idąc dalej, zgodnie z art. 28t ust. 2 ustawy o CIT, podatnik może zapłacić ryczałt, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jednorazowo w kwocie odpowiadającej ryczałtowi należnemu od dochodu z tytułu zysku netto do końca trzeciego miesiąca roku podatkowego następującego po ostatnim roku opodatkowania ryczałtem.

Podsumowując powyższe, z perspektywy Wnioskodawcy jasno wynika, iż prawo zezwala podatnikowi na wybór między jednorazowym opodatkowaniem zysków wypracowanych w okresie opodatkowania ryczałtem CIT w chwili „wyjścia” z ryczałtu CIT lub między odroczonym opodatkowaniem wygenerowanych zysków w chwili ich faktycznego rozdysponowania. Tak więc rezygnacja z omawianej formy opodatkowania nie skutkuje jednocześnie koniecznością zapłaty podatku od całości wypracowanych i niewpłaconych zysków. Podmiot rezygnujący z opodatkowania w postaci ryczałtu CIT, może więc podjąć decyzję – czy zapłaci podatek dopiero w przypadku faktycznego rozdysponowania dochodu z tytułu zysku netto (tj. do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano w całości lub części wypłaty tego dochodu lub rozdysponowano nim w jakiejkolwiek innej formie, nie później niż do 20 dnia siódmego miesiąca roku podatkowego, w którym dokonano tej dyspozycji) czy też jednorazowo w kwocie odpowiadającej ryczałtowi należnemu od dochodu z tytułu zysku netto (tj. do końca trzeciego miesiąca roku podatkowego następującego po ostatnim roku opodatkowania ryczałtem).

Jak czytamy w samej interpretacji „W ocenie Wnioskodawcy, nie ulega przy tym wątpliwości, że właśnie na potrzeby pierwszej z ww. metod (tzn. odroczonego opodatkowania) ustawodawca wprowadził od 2022 r. do ustawy o CIT definicję „rozdysponowanego dochodu z tytułu zysku netto” wskazując, iż oznacza to część dochodu z tytułu zysku netto, która została przeznaczona do dystrybucji w jakiejkolwiek formie, w tym do wypłaty wspólnikom, na pokrycie strat powstałych w okresie innym niż okres opodatkowania ryczałtem, na wypłatę wynagrodzeń związanych z udziałami, na podwyższenie kapitału zakładowego (art. 28c pkt 5 ustawy o CIT).”

Organ podatkowy uznał przedstawione stanowisko za prawidłowe. Zgodnie z art. 28f ustawy o CIT „1.Opodatkowanie ryczałtem obejmuje okres bezpośrednio po sobie następujących 4 lat podatkowych wskazany przez podatnika w zawiadomieniu […] 2 . Opodatkowanie ryczałtem przedłuża się na kolejne okresy bezpośrednio po sobie następujących 4 lat podatkowych, chyba że podatnik złoży informację o rezygnacji z opodatkowania ryczałtem w deklaracji, o której mowa w art. 28r ust. 1, składanej za ostatni rok podatkowy, w którym podatnik był opodatkowany ryczałtem”. CIT estoński wybiera się na okresy czteroletnie i nic nie stoi na przeszkodzie by zainteresowany mógł w dowolnym momencie zrezygnować z tej formy opodatkowania, na podstawie art. 28l ust. 1 pkt 1 ustawy CIT. Rezygnacja ta musi jednak nastąpić z końcem roku obrotowego (podatkowego). Podatnik rezygnując, więc z opodatkowania w postaci ryczałtu CIT nie musi opodatkować niewypłaconego zysku wygenerowanego przez spółkę już w momencie rezygnacji z tej formy opodatkowania. Jak wskazywał dalej organ podatkowy „Od 2022 r. nawet po wyjściu z estońskiego CIT zysk z tego okresu będzie opodatkowany w momencie jego faktycznej redystrybucji. Oznacza to, że Spółka może zapłacić podatek dopiero w dniu wypłaty zysków osiągniętych w tym okresie po wyjściu z estońskiego CIT. Tym samym, jeżeli zysk jest reinwestowany, albo zatrzymywany w spółce i nie jest wypłacany do wspólników, to Spółka nie ma obowiązku zapłaty podatku mimo że spółka już nie jest podatnikiem estońskiego CIT”.

Tym samym Wnioskodawca w sytuacji podjęcia decyzji o rezygnacji z opodatkowania estońskim CIT po upływie 4-letniego okresu (lub wcześniej), nie będzie zobowiązany do opodatkowania jednorazowo niezwłocznie po zakończeniu opodatkowania w formie ryczałtu CIT, tj. do końca trzeciego miesiąca roku podatkowego następującego po ostatnim roku opodatkowania ryczałtem CIT niewypłaconych udziałowcom zysków, które wypracowane zostały przez Spółkę w okresie objętym ryczałtem CIT, ale w przypadku podjęcia takiej decyzji Wnioskodawca będzie mógł opodatkowywać takie zyski dopiero w chwili ich faktycznego rozdysponowania, tj. przeznaczenia do dystrybucji w jakiejkolwiek formie,  w tym w postaci wypłaty wspólnikom dywidendy.